SB.02.01.15 Znaczenie: Mimo to głupich materialistów nadal nie obchodzi, co stanie się z nimi w ich następnym życiu, Bhagavad-gita od razu na wstępie poucza nas, że tożsamość indywidualnej żywej istoty nie jest zatracana nawet po śmierci ciała, które jest jedynie jej zewnętrznym okryciem. Podobnie jak ktoś zmienia stare ubranie na nowe, tak żywa istota zmienia swoje ciało i ta zmiana ciała nazywana jest śmiercią. Śmierć jest więc procesem zmiany ciała w końcu naszego obecnego życia. Człowiek inteligentny musi więc przygotować się do tego procesu, dążąc do otrzymania w życiu następnym jak najlepszego rodzaju ciała. Najlepszym rodzajem ciała jest ciało duchowe, które otrzymują osoby powracające do królestwa Bożego lub w sferę Brahmana. Sprawa zostanie szeroko omówiona w drugim rozdziale tego Canto. Jeśli jednakże chodzi o zmianę ciała, to każdy powinien przygotować się do swego przyszłego życia już teraz. Głupcy przywiązują większą wagę do swego obecnego, krótkotrwałego życia, a ich równie głupi przywódcy apelują do ich ciał i związków cielesnych. Związki oparte na ciele rozciągają się nie tylko na nasze ciało, ale i na członków rodziny, żonę, dzieci, społeczeństwo, kraj i wiele innych rzeczy, które kończą się wraz z końcem życia. Po śmierci zapomina się o wszystkim, co dotyczy obecnych związków cielesnych. W pewnym stopniu doświadczamy czegoś takiego w nocy, w czasie snu. Podczas snu zapominamy o ciele i wszystkim co jest z nim związane, chociaż zapomnienie to jest czymś tymczasowym i trwa jedynie kilka godzin. Śmierć jest właśnie takim snem trwającym kilka miesięcy po to, aby mogła się uformować klatka naszego następnego ciała.
