SB.09.19.02 Znaczenie: Osoby żyjące w wiosce czy mieście są nazywani grama-nivasi. Zaś ci, którzy przebywają w lesie, są określani jako vana-vasi czy vanaprasthowie. Vanaprasthowie zazwyczaj rozpaczają nad swym przeszłym życiem rodzinnym, które porzucili, jako że byli w nim zaangażowani w próby spełniania pożądliwych pragnień. Prahlada Maharaja powiedział, że z życia rodzinnego trzeba się jak najszybciej wycofać i opisał je jako najciemniejszą studnię (hitvatma-patam grham andha-kupam). Jeśli ktoś nieprzerwanie, niezmiennie koncentruje się na życiu ze swą rodziną, to wiadomo, że zabija sam siebie. Dlatego cywilizacja wedyjska poleca porzucenie życia rodzinnego po osiągnięciu pięćdziesiątego roku życia i udanie się do vana, czyli lasu. Gdy ktoś staje się ekspertem w leśnym życiu, czyli w wyrzeczonym życiu jako vanaprastha, lub przyzwyczaja się do niego, powinien przyjąć sannyasę. Vanam gato yad dharim aśrayeta. Sannyasa oznacza niczym nieskażone zaangażowanie w służenie Panu. Dlatego cywilizacja wedyjska poleca cztery odmienne etapy życia: brahmacaryę, grhasthę, vanaprasthę i sannyasę. Należy bardzo się wstydzić, kiedy kontynuuje się życie rodzinne i nie wznosi się do dwóch wyższych etapów: vanaprasthy i sannyasy.
